سیاست نگار

غوغای ستارگان در استقبال از شجریان فریادگر از دست بیداد گزارنده سرّعشق و سالک طریق عشق و شهپر آسمان عشق ، سراینده دستان ، گلبانگ سربلندی سرداد وهم نوا ی دلشدگان ، و آهنگ وفا خوانان، همچون سروچمان بر آستان جانان پرکشید و متصل به چشمه نوشِ جان جانان شد. بی گمان در آن بیکرانه بی پایان، رندان مست سلامش کرده و به پیشوازش آمده اند. پرویز مشکاتیان و محمدرضا لطفی، تار و سنتور می نوازند و بنان قطعه خوشامد می خواند و صبا راز­دل با وی می گوید.

در همه جوامع متمدن و ملل راقیه، حتی در بیشتر نظام های کمتر توسعه یافته، وقتی قصوری یا تقصیری فاحش از کارگزاری سر می­زند، از بالاترین مقامات تا مدیران میانی مربوطه استعفا می­دهند و اینگونه شرمندگی خود را اعلام می­کنند. در این مورد یک استثنا وجود دارد؛ بله، درست حدس زده اید. جمهوری اسلامی ایران. من به عنوان کسی که تمام دوران شیرین کودکی، نوجوانی و جوانی خود را در ظلّ این نظام گذرانده و از وقتی که الفبا یاد گرفته عادت به رومه خوانی داشته و پیگیر مسائل

جنگ، اصولا پدیده نیکویی نیست؛ چه متقارن چه نامتقارن، چه رودر رو چه نیابتی و چه ببَری و چه ببازی. چراکه در هر صورت وقتی گَردوغبار جنگ خوابید تازه باید بنشینی و با همو که می­ جنگیدی بگویی و بشنوی؛ آن هم پس خسارات مادی و معنوی فراوان و اغلب غیرقابل جبران. با این حال همین پدیده که همواره همچون بختکی بر سر تاریخ بشریت سنگینی کرده و نقاط سیاهی در جغرافیای تمدن انسانی از خود برجای گذاشته، عوارض ناخواسته بابرکتی نیز داشته است.

اشاره: راقم این سطور در سال­های نه چندان دور بخت، یارش شد که برای مؤسسه علمی معتبری سلسله مقالاتی درباره معارف و معاریف مذهب تشیع بنگارد؛ از جمله آن مقالات، زندگینامه امام سوم شیعیان و تأثیر آن بر سبک زندگی ایرانیان بود. برای ادای این تکلیف فوق طاقت، بیش از یکسال از عمر گرانمایه را در پژوهش و تفحص در میان صفحات کتب تاریخی و اعتقادی و مقاتل و جوامع روایی صرف نمود. اازین روست که می­تواند مدعی شود که منبعی درجه اول و دوم به زبان­های عربی، فارسی، انگلیسی و

چرا خاتمی رهبر اصلاحات نیست؟ حسن اکبری بیرق اشاره چندی پیش غلامحسین کرباسچی دبیر کل حزب کارگزاران سازندگی طی مصاحبه­ ای سخنانی بر زبان راند که اشارات آن از سوی ناظران ی به خروج از جبهه اصلاحات و عبور از خاتمی تعبیر شد؛ هرچند با تکذیب خود کرباسچی روبرو گشت. فارغ از این‌که نیّت او از طرح این مسائل چه بود و چه هست، نفس اعلام تلویحی این مواضع در فضای عمومی، از جریان هایی در حال شکل‌گیری در فضای خصوصی حکایت می­کند.

صاحب این قلم کاری به وجود و عدم یا حدود و ثغور حجاب ن درشرع انور اسلام ندارد و در باب این که آیا چنین مسألۀ فقهیِ مُتَنَازَعٌ فیهی باید در قلمرو دولت اسلامی جرم انگاری و اجباری شود هم اظهار نظری نمی­کند و به اقوال مداراجویانه بزرگان شرع و ت در اوایل انقلاب هم در این باره نمی­ پردازد و بر این باور است خانه از پای­بست چنان ویران است که اینگونه مسائل، نقش ایوان هستند و در درجه چندم اهمیت. حتی به این هم که چگونه یک مرد مسلمان و متدیّنِ(علی الادعا)

مقاله اخیر حقیر با عنوان حکایت آن مرد مأیوس» که به مثابه مرثیه­ ای بود بر احوالات دکتر محمدعلی نجفی، نظرات موافق و مخالف فراوانی برانگیخت و مرا بر آن داشت که تکمله ای برای آن قلمی کنم. واقع آن است که من در آن متن موجز، کوشیده­ بودم نگاهی پدیدارشناسانه و بدور از انگیزه ­های جانبدارانه به مسأله بیافکنم و ماجرا را در افقی وسیع تر مورد بررسی قرار دهم. به دیگر سخن، برای من جنبه های پلیسی، جنایی و یا ی، جناحی قضیه چندان پررنگ نبود هرچند در جای خود مهم و

حکایت آن مرد مأیوس حسن اکبری بیرق تصور کنید جوان بیست و چند ساله ایرانی را که از یک خانواده متوسط برخاسته و از همان کودکی که آثار نبوغ بر ناصیه اش هویدا شد، سرش به کاروبار و درس و مشق خود بوده و با تلاش و کوشش خستگی ناپذیر و امساک از لذایذ دنیای جوانی، چنانکه افتد و دانی، بدون بهره­ مندی از هیچ­ گونه رانتی و سهمیه ای در طول دو دهه و در میدان فراخی که دستگاه آموزشی دهه چهل و پنجاه ایران برای او و هم دوره ای هایش فراهم آورده بود، بارها در تمامی مقاطع و رقابت